Het is een gevaarlijke en moeilijke opdracht: de straten zijn gevuld met gewapende mannen en ze moeten langs meerdere controleposten die bezet zijn door legers en andere instellingen. Toch is Boelboel’s wil sterk. Hij moet en zal de laatste wens van zijn vader eerbiedigen en gaat samen met zijn broer en zus, dwars door de oorlog, op weg naar Anabiyya.
De burgeroorlog, en alle conflicten die het met zich meebrengt, laat je als lezer soms machteloos achter. Tegelijkertijd gaan de dagelijkse activiteiten en thema’s die wij hier in Nederland kennen, ook tijdens de oorlog gewoon door. De onderlinge familieproblemen tussen Boelboel en zijn broer en zus zijn soms heel herkenbaar. Hoewel ze samen zijn opgegroeid, staan ze heel verschillend in het leven. Dankzij verhalen uit hun jeugd krijg je begrip voor hoe ze nu zijn.
Al is het boek zwaar, het is toch een verhaal waar je kracht uit kunt putten. Je leert de mensen die leven in deze zware omstandigheden kennen en krijgt begrip en bewondering voor hen. Het biedt perspectief aan het onvoorspelbare leven in Syrië dat Khalifa, die daar zelf nog steeds woont, als geen ander kan omschrijven.
Zo schrijft hij: ‘Een nieuw leven dat je door toeval werd geschonken, want als die auto niet was voorgedrongen, was die granaat op jou neergekomen.’
Het boek laat zien dat mensen onder alle omstandigheden menselijk kunnen blijven. Zelfs in een totaal verwoeste samenleving zijn er nog sprankjes van hoop te vinden en ervaren Boelboel en zijn broer en zus gastvrijheid, behulpzaamheid en liefde.
